ซ.มารีอา  ดาวเรือง  มาตรง

สัตบุรุษวัดเซนต์นิโกลาส พิษณุโลก

                   

        ซิสเตอร์เกิดที่จังหวัดพิจิตร  ฐานะยากจน  พ่อแม่มีอาชีพกรรมกร  รับจ้างขนทราย

โดยใช้เรือไปตามแม่น้ำน่าน ชีวิตของซิสเตอร์เติบโตบนเรือมาตั้งแต่เด็กๆ ครั้งหนึ่งตอน

อายุประมาณ 3 ขวบ  แม่ได้เอาผ้าถุงมาปูบนทราย  เพื่อให้นอนเล่น    ขณะที่กำลังหลับ

สบายก็ต้องตกใจตื่น     เมื่อพ่อมาอุ้มแล้วรีบกระโจนลงแม่น้ำ   เพื่อมาส่งให้แม่ซึ่งรออยู่

ที่ฝั่งแม่น้ำ  เมื่อหันกลับไปมอง   ก็เห็นเรือค่อยๆจมลง หายไปพร้อมกับทุกๆอย่างบนเรือ

ทุกสิ่งทุกอย่างในครอบครัวก็หายไปพร้อมกับเรือเช่นเดียวกัน  

          เมื่ออายุได้12 ปี แม่ป่วยหนัก ซิสเตอร์ไปรับจ้างหาบทราย เพื่อซื้อยาให้แม่กิน แม้

เงินหาบทรายจะเป็นเงินจำนวนน้อย ไม่สามารรักษาแม่ให้หายได้    แต่ก็รู้สึกภูมิใจลึกๆ

ที่มีโอกาสดูแลแม่อย่างเต็มที่ ที่สุดแม่สิ้นใจอย่างสงบ 

           ต่อมา..ย้ายมาอยู่กับน้า ไม่ได้เรียน  แต่ช่วยซักผ้า  เลี้ยงหมู  ตักน้ำใส่บ่อ หาบใส่

ตุ่ม ทำไร่อ้อย ไร่ข้าวโพด ถากหญ้า เผาถ่าน รับจ้างเพื่อหาเงินใช้เองได้วันละ 25 บาท

          

             แม้ชีวิตค่อนข้างลำบากแต่ก็มีความสุข รู้สึกโชคดี เป็นที่รักของผู้ที่พบเห็น  เวลามีงานแต่ง งานบวช    ซิสเตอร์จะได้เป็น

นักร้องนำเสมอ เพราะชอบร้องเพลง      เมื่ออายุได้ 14 ปี  ขณะที่ซิสเตอร์กำลังเก็บผักบุ้งอยู่กลางทุ่งนา   ผู้ใหญ่บ้านเลือกให้เข้า

ประกวดธิดากล้วยไข่ ติดหนึ่งในห้า ...เป็นประสบการณ์ที่ดีอีกอย่างหนึ่ง

           

             ตลอดเวลาที่ผ่านมาเป็นชาวพุทธ ไม่รู้จักพระเจ้า จนอายุ 16 ปี  ลูกสาวของน้าได้ชวนไปอยู่ด้วยที่โรงเรียนเซนต์นิโกลาส

พิษณุโลก  ซึ่งมีวัดคาทอลิกอยู่ใกล้ๆ  มีโอกาสเรียนรู้ศาสนาคริสต์   จึงขอเรียนคำสอนและล้างบาป   รู้สึกว่า พระใจดี เมตตา แม้

ซิสเตอร์จะเป็นคนต่ำต้อย    แต่สำหรับพระเจ้า  พระองค์รู้จัก  และรักซิสเตอร์    พระองค์เรียกและเลือกซิสเตอร์ให้มาทำงานของ

พระองค์ผ่านทางคณะ  ซิสเตอร์มีความสุขที่ได้ทำงานรับใช้เพื่อนพี่น้องรอบข้าง  แม้ดูเหมือนเป็นสิ่งเล็กน้อย แต่ซิสเตอร์เชื่อมั่น

ว่าพระเจ้าทรงอยู่เคียงข้างซิสเตอร์เสมอมา    

 

- กลับสู่...หน้าหลัก เล่าเรื่องภคินี -